1. Wieczór zapowiadał się szalenie. Muza, tańce, drinki, znajomi i on. Nie odstępował jej na krok. Był błyskotliwy, szarmancki, oszałamiający i zapatrzony w nią jak w obrazek, a ona czuła się, jakby trzymała w ręku pewny los na loterii. Było jak w niebie. Do momentu, gdy sprawy zaczęły przybierać trochę za szybki obrót, niczym zdezelowany

„Wolność kocham i rozumiem, wolności oddać nie umiem..” – śpiewali Chłopcy z Placu Broni. Nadal śpiewają, bo muzyka ma w sobie cudną moc nieśmiertelności, nawet jeśli niektórych osób nie ma już pośród nas.

Uczestniczyłam ostatnio w wykładzie organizowanym przez Jasona Hunta (polecam wszystkim, którzy myślą o blogowej twórczości). Zresztą przyznam uczciwie, że uczestniczę we wszystkich jego wykładach (no dobra, opuściłam jeden, o Instagramie, nie tylko dlatego, że ciągle jeszcze nie mam tam konta, ale z powodu natłoku zajęć), bo uważam je po prostu za wartościowe. Nie żal mi

Niewielu z Was wie – ale niektórzy owszem – że od blisko czterech lat pracuję w gabinecie, w którym oczyszcza się ludzi… z pasożytów. Już widzę te wieeeelkie oczy wpatrujące się teraz w monitor oraz zmarszczki zdziwienia, które przebiegły przez niejedno czoło. I rozumiem Was, bo kiedy tam trafiłam też zareagowałam podobnie. Przez spory czas